Welkom op deze webstek

Gepubliceerd op 25 december 2021 om 11:15

Vierdag 4 monober 202 BT

Mijn naam is Feline Anema. Ik ben de auteur van het boek Bonobotopia, dat momenteel op de slurriestapel van een aantal uitgevers ligt te wachten totdat een briebelige stagair het een keer per ongeluk oppakt om het daarna geschokt tot in haar diepste nufnerven verre van zich te werpen. En ondertussen sijpelt de eeuwige roem en erkenning mij tussen de vingers door, en mist de Nederlandse literatuur een onuitgebroede parel.

Ik denk dat Bonobotopia een heel bijzonder boek is, vandaar dat ik deze webstek er omheen opgezet heb. Natuurlijk denkt elke falende debutant dat zijn/haar boek bijzonder is, maar in dit geval is het echt bijzonder. Dat is niet in het minst de verdienste van het gelijknamige land dat het decor vormt voor dit boek: het eiland Bonobotopia.

Bonobotopia-het-boek speelt op Bonobotopia-het-eiland, dat ergens op deze wereld in een verlaten uithoek van een oceaan ligt, en waarvan ik niets over de exacte locatie kan onthullen, omdat het eiland dan in grote problemen zou komen - en ikzelf ook. Grote drommen aan toeristen zouden mijn geliefde geboorteland compleet overFijken, want inmiddels ken ik mijn Smuikenlandse pappenheimers.
 
Bonobotopia is zo'n 200 jaar geleden gekoloniseerd door een groep pioniers onder leiding van onze volksheld, Ouwe Gilles De Snikkelvaarder. Ouwe Gilles was een vroegrijpe rebel die niet misstaan had in de jaren 60 van vorige eeuw, maar die in zijn persoonlijke leven te kampen had met de smuikse moraal die destijds Nederland en de rest van de Westerse wereld in een knellend korset gevangen hield (en nog steeds houdt, laten we wel wezen). Met een stel zielsverwanten scheepte hij zich in op een oude snik, en op hun vlucht voortgestuwd voeren ze over de zeven zeeen, waar ze naar verluid in elke aanlegplaats van betekenis de heetste havenSnollen wisten te verleiden tot aanmonstering als scheepspsychologe, maar dan in heel brede zin van het woord.
 
Na 700 dagen zeilen landden ze op het onbewoonde, afgelegen eiland Bonobotopia, en dit beviel kennelijk dusdanig, dat ze hun schepen achter zich verbrandden en zich er blijvend vestigden. Het kan ook zijn dat de boot inmiddels zo afgeladen was met zielsverwanten dat verdervaren eenvoudig niet meer ging. In diverse musea op het eiland liggen de originele resten van het schip van Ouwe Gilles, en dat ziet er inderdaad niet bepaald zeewaardig meer uit.
 
Op dit eiland richtten ze de samenleving in naar eigen inzicht; en ziedaar, een dikke 150 jaar later werd daar een bekend schrijfster geboren, onder de naam Feline Anema.
Hoe zij vervolgens in het smuikse Nederland anno nu terecht kwam is een heel ander verhaal; dat wordt elders op deze webstek nog wel eens uit de doeken gedaan.
Dat “bekend schrijfster” hierboven is op moment van dit schrijven nog wat voorbarig, want in Nederland moet mijn beroemdste boek zoals gezegd nog gered worden van de anonieme slurriestapel, en op Bonobotopia zelf is het beroep van schrijver van een dermate dubieus allooi dat het schrijverschap niet te combineren valt met enige mate van bekendheid. Bonobotopianen doen niet aan literatuur – ze ZIJN literatuur, tot in hun haarvaten.
Bovendien hebben Bonobotopianen wel wat beters te doen dan vluchten in de wereld van een boek. Ouwe Gilles vóór hen is al gevlucht, en heeft daarmee alle vluchten overbodig gemaakt. De vlucht naar verlichting en het paradijs hoeft niet meer: Bonobotopianen wonen al in het paradijs.
 
Niet alleen doen Bonobotopianen niet aan literatuur, ze doen ook niet aan internet – ook op dit punt hebben ze wel wat beters te doen. Vandaar dat deze webstek zich vooral zal richten op de smuikse bewonderaars van mijn schrijvens.
 
 
Wat u hier zoal kunt verwachten?
 

 

Genoeg om over te vertellen dus. Ik hoop u regelmatig terug te zien op dit webstek.
 

 

 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.