Achtdag 28 monober 202 BT
Er waren geen klanten. Een meisje met lang stijl bruin haar kwam overeind van haar stoel achter de toonbank. Zoals gebruikelijk voor winkelpersoneel was ze helemaal naakt. Ze had mooie bruine ogen, een gemiddeld formaat borsten en was kaalgeschoren bij haar geslacht. Alleen haar prachtlippen waren van buiten zichtbaar.
Het winkeltje was afgeladen: meest kleine kantoorartikelen zoals scharen, lijm en papier, maar daarnaast ook klein huishoudelijk gerei, condooms, wat speelgoed, drogisterij-artikelen en de gebruikelijke souvenirs. Die laatste waren vooral varianten op miniatuur-uitvoeringen van het standbeeld van Ouwe Gilles De Snikkelvaarder – naast uiteraard modellen van geslachtsdelen in allerlei vormen, en de obligate oervrouwen- en mannenbeeldjes met sterk uitvergrote geslachtskenmerken. Pal naast de toonbank hing een paarse kontkurk van waaruit een opzichtige kleurexplosie van pauwenveren Ane toewaaierde. Het deed hem onwillekeurig huiveren.
“Geilemiddag, hoe kan ik u bevredigen?” lispelde de nimf haar riedeltje.
“Eh.. ik zoek .. eh.. een aphrodisiac...,” stamelde Ane; “het eh, is voor een vriendin. Een cadeautje,” liet hij er snel op volgen.
Het meisje glimlachte onduidelijk en ging hem voor naar een schap met flesjes in velerlei vormen. Onzeker bekeek Ane de uitstalling. Met een schuin oog keek hij naar haar tepel. Er leek een kuiltje in het midden te zitten. De tepelhof was heel bescheiden.
“Ehmm, kun je me adviseren? Werkt het allemaal hetzelfde?”
De nimf zuchtte lichtjes.
“Kevers werken natuurlijk het beste, maar die kunnen gevaarlijk zijn, zoals u weet. Dit drankje van zeekomkommer schijnt het ook goed te doen. Ik hoor enkel positieve klanten.”
Ze reikte hem een opzichtig rozerood flesje aan dat weinig aan de verbeelding over liet.
“En ze kan het flesje ook nog als dildo gebruiken,” voegde het meisje er nogal overbodig aan toe.
Ane aarzelde.
Onzin altijd met die rommel.
Ik wil niet eens wat kopen.
“En dit middel is heel krachtig. Het is gemaakt van het sperma van zeshonderdzesenzestig verschillende mannen, plus één spermawalvis.”
Anes blik viel op de prijs en hij huiverde.
“Goh, dat ze dat in één zo'n flesje krijgen...,” mompelde hij droog, onderwijl stiekem de andere schappen inventariserend. Zijn blik viel op een vak met rolletjes plakband. Hij vond deze er ineens intens mooi en vrouwelijk uitzien, maar bedacht toen dat dat vast raar was.
“Nou...,” begon Ane met hernieuwd enthousiasme, “Misschien is gewoon eh.. iets anders.. toch wat subtielers. Ze heeft vaak ook siertampons. Heb je die ook?”
Reactie plaatsen
Reacties